អាយុកាន់តែច្រើនវ័យកាន់តែចាស់ ស្បែករបស់យើងនឹងកាត់បន្ថយការផលិតខូឡាជែនខ្សោយទៅៗ នៅពេលដែលស្បែកបាត់បង់ខូឡាជែន គឺវានឹងប្រែប្រួលសភាពលក្ខណៈទៅជា ស្ងួត ឡើងស្នាមអុចខ្មៅៗ ស្បែកប្រែជាជ្រីវជ្រួញ ជាពិសេសត្រង់កន្ទុយភ្នែក ថ្ងាស ម្រាមដៃ និងប្រអប់ដៃជាដើម។

ជាការពិតណាស់ យោងតាមការបញ្ជាក់កេហទំព័រ Healthline បានបញ្ជាក់ថា ដើម្បីទប់ស្កាត់ភាពចាស់ជ្រីវជ្រួញនៅលើស្បែក និងជួយរក្សាសុខភាពស្បែកឱ្យសភ្លឺរលោងពីខាងក្នុង អ្នកត្រូវញ៉ាំអាហារដែលផ្ទុកជាតិខូឡាជែនឱ្យបានរាល់ថ្ងៃ ញ៉ាំឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ អាហារដែលផ្ទុកជាតិខូឡាចែនច្រើនបំផុតមានដូចជា៖

-ការញុំាត្រីទាំងស្បែក៖ មនុស្សភាគច្រើនពេលញុំាត្រី ពួកគេយកស្បែកត្រីចេញ​ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញបាននិយាយថា មួយតួខ្លួនរបស់ត្រីសុទ្ធតែជាកន្លែងដែលសម្បូរអាមីណូអាស៊ីត ដែលជួយជំរុញដល់ការផលិតខូឡាជែន។ ជាពិសេស ការញុំាត្រីសាល់ម៉ុន ក៏ប៉ុន្តែដោយសាត្រីសាល់ម៉ុនមានតម្លៃរាងថ្លៃបន្តិច ដូច្នេះលោកអ្នកអាចញុំាត្រីដែលសម្បូរក្នុងស្រុកខ្មែរបានដូចគ្នា ដូចជាត្រីរ៉ស់ ត្រីដៀប និងប្រភេទកូនត្រីផ្សេងៗទៀត។

-សាច់គោ និងសាច់ទ្រូងមាន់៖ ចំពោះសាច់២ប្រភេទនេះ គឺអាចនិយាយបានថាជាប្រភពវីតាមីនដ៏ល្អបំផុតក្នុងការជួយទ្រទ្រង់ការផលិតខូឡាជែន ជួយជំរុញនឹងថែរក្សាខូឡាជែនក្នុងសរីរាង្គកាយ។

-ផ្លែឈើនិងបន្លែពណ៌បៃតង៖ ដូចជាប៉េងប៉ោះ ចេក ក្រូច ក្រូចឆ្មា ស្ត្រប៊ឺរី ប៉ោមខៀវ ម្នាស់ ត្របែក ស្វាយទុំ ម្ទេសហាហ្វៃ ដែលពពួកអាហារទាំងនេះ គឺជាប្រភពវីតាមីនស៊ី។ អ្នកជំនាញនិយាយថា វីតាមីនស៊ី គឺបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយជំរុញការផលិតខូឡាជែន ជួយឱ្យស្បែកភ្លឺរលោង ស្រស់ថ្លាពីខាងក្នុង។ រូបមន្តញ៉ាំ៖ អ្នកអាចយកចេកមួយផ្លែ ប៉ោមខៀវ១ផ្លែ ស្លឹកបន្លែពណ៌បៃតង ក្រឡុកចូលគ្នាញ៉ាំរាល់ព្រឹកឱ្យបាន១ខែជាប់មុនអាហារអ្នកនឹងឃើញស្បែកប្លែកលើសលាបឡេ។



-សណ្ដែកសៀង ៖ សំបូរទៅដោយភាពល្អនៃអាស៊ីតអាមីណូ សណ្តែកមានប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់ដែលជួយក្នុងការសំយោគខូឡាជែន។

-ផ្លែក្រូចពណ៌លឿង៖ វីតាមីន C ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការផលិតប្រូខូឡាជែន។ ដូច្នេះការ​ទទួល​បាន​វីតាមីន C គ្រប់គ្រាន់​គឺ​សំខាន់​ណាស់​។ ពពួកផ្លែប៊ឺរី និងផ្លែក្រូចផ្សេងទៀតក៏ផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដូចគ្នាផងដែរ។

អាហារខូឡាជែននេះមិនមែនចេះតែញ៉ាំតាមចិត្តចង់នោះទេ បើចង់ឆាប់ឃើញផលលុះត្រាតែញ៉ាំតាមការណែនាំ “ នៅពេលមនុស្សម្នាក់ដាក់ចិត្តញ៉ាំអាហារខូឡាជែនគឺគេហាមមិនញ៉ាំផ្អែម និងជាខ្លាញ់ច្រើនពេកនោះទេ ពីព្រោះថានៅពេលដែលរាងកាយរបស់យើងផ្ទុកទៅដោយសារធាតុស្ករ និងខ្លាញ់លើសចំនួន គឺធ្វើឱ្យរាងកាយរបស់យើងបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការផលិតខូឡាជែន ជាហេតុធ្វើឱ្យអាហារដែលយើងខំព្យាយាមញ៉ាំទាំងប៉ុន្មានគឺគ្មានន័យទេ៕

អត្ថបទដោយ៖ គន្ធា