ការព្រួយបារម្ភក៏ជាច្រវាក់មួយទាញចិត្តអ្នកឱ្យមានវិបត្តិដែរ។ តាមសៀវភៅ លំហូរចិត្ត បានសរសេរថា ព្រះភិក្ខុជិរប្បញ្ញោ គូ សុភាព បានសម្តែងថា ការព្រួយបារម្ភច្រើនមានគូជាច្រវាក់ទី១. ជាច្រវាក់នៃអារម្មណ៍ស្តាយក្រោយឱ្យអ្នករស់ក្នុងគុកអតីតកាល។ ច្រវាក់ទី២. ជាច្រវាក់ឱ្យអ្នកលង់ចិត្តក្នុងអនាគតធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកចេះតែភ័យខ្លាចនិងខ្វល់ខ្វាយច្រើនដោយមិនដឹងថាជីវិតខ្លួនទៅជាអ្វី? ច្រវាក់ទាំងពីរនេះគៀបសង្កត់ផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកទាំងមុខទាំងក្រោយឱ្យមានវិបត្តិខ្លាំងបំផុត”។ ពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ទាំងពីរនេះនៅក្នុងខ្លួន អនាគតអ្នកនឹងជួបវិបត្តិផ្លូវចិត្តធ្ងន់ជាមិនខាន។
ការស្រាយវិបត្តិខាងលើ នៅក្នុងសៀវភៅ “លំហូរចិត្ត” ក៏ដំណោះស្រាយដែរថា គ្រាន់តែអ្នកមានសតិបញ្ញាប្រាប់ថា អ្វីដែលមិនអាចដោះស្រាយក្នុងអតីត គួរតែទុកវាក្នុងអតីតកាលទៅចុះ បើអ្នកព្រួយបារម្ភពីអនាគត គួរតែចាប់ផ្តើមក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះដោយធ្វើការឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព អ្នកនឹងលែងកើតទុក្ខសោកទៀតហើយ។ យើងមិនមែនស្មុគស្មាញដោយសារធ្វើការច្រើននោះទេ គឺស្មុគស្មាញនិងព្រួយបារម្ភច្រើនដោយសារតែយើងមិនអាចផ្តោតអារម្មណ៍ធ្វើការក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នតាមលំហូរចិត្តនេះឯង”។ សំខាន់ណាស់! អ្នករស់ក្នុងបច្ចុប្បន្នដោយមានសតិ មានលំហូរចិត្តនៅអ្វីដែលកំពុងតែមានកំពុងតែធ្វើ ហើយច្នៃរបស់ហ្នឹងឱ្យមានតម្លៃមានក្តីសុខក្នុងពេលឥឡូវនេះ។
តាមលោក Héctor García និង Francesc Miralles អ្នកនិពន្ធ Ikigai បានសរសេរថា “លំហូរជីវិតរបស់មនុស្សយើងអាចរីករាយទៅបាន គឺការផ្តោតអារម្មណ៍ក្នុងពេលឥឡូវនេះ”។ គំនិតមួយនេះប្រាប់ថា អារម្មណ៍រីករាយ ចូរក្នុងពេលឥឡូវនេះ មិនមែនកាលពីម្សិលមិញ និងអនាគតនោះទេ។ រឿងកាលពីម្សិលមិញ គ្រាន់តែជាមេរៀន ឱ្យអ្នកចេះកាន់តែច្រើន។ រឿងអនាគត មិនទាន់មកដល់ កុំព្យយាមគិតពីវាពកនាំឱ្យខូចចិត្តនិងឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំងនោះទេ។ មានសំណួរមួយថា ហេតុអ្វីអ្នកមិនរីករាយក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយមិនខំក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព? អត្ថបទដោយ៖ ទ្រ សុភាព