ជាការពិតណាស់ បើនិយាយពី អំបុក ជឿថាគ្មានបងប្អូនខ្មែរណាម្នាក់ដែលថាមិនស្គាល់នោះទេ។ អំបុក គឺធ្វើឡើងពីស្រូវ ជាពិសេសនៅពេលគ្រាប់ស្រូវនៅវ័យស្ទាវ ដែលទើបឆ្លងផុតវ័យទឹកដោះ ប៉ុន្តែមិនទាន់ទុំដល់កម្រិតពេញលេញ។ នៅពេលនោះ សាច់អង្ករនៅខាងក្នុងសំបកចាប់ផ្តើមរឹងជាគ្រាប់តូចៗ មានពណ៌សស្អាត ហ៊ុមព័ទ្ធដោយស្រទាប់ស្ដើងពណ៌បៃតងខ្ចី។ បន្ទាប់ពីយកស្រូវវ័យនេះមកលីង ហើយបុកឱ្យសំប៉ែត វានឹងក្លាយជាអំបុក ដែលជាអាហារមួយមានតម្លៃទាំងផ្នែករសជាតិ និងសុខភាព។

ជាពិសេសអំបុកស្រូវថ្មី ដែលទើបដាល់រួច មានក្លិនក្រអូបឈ្ងុយពិសេស ស្រួយទំពាក្រួបៗ ញ៉ាំហើយជក់មាត់ ញ៉ាំម្តងហើយចង់ញ៉ាំម្តងទៀត។ មិនត្រឹមតែអាចញ៉ាំទទេទេ តែអំបុកក៏អាចយកទៅច្នៃជាអាហារ និងនំប្រពៃណីជាច្រើនមុខផងដែរ ដូចជា នំខាវម៉ៅថត ឬយកទៅពូតជាមួយទឹកដូងស្រស់ សាច់ដូងខ្ចី បន្ថែមស្ករបន្តិច ក៏ក្លាយជារសជាតិឆ្ងាញ់ប្លែក មិនងាយរកបានពីអាហារផ្សេងៗឡើយ។

ក្រៅពីមានរសជាតិឆ្ងាញ់ អំបុកក៏ជាអាហារមានគុណតម្លៃខ្ពស់ មិនចាញ់បាយដែលយើងញ៉ាំជាប្រចាំឡើយ។ វាសម្បូរទៅដោយកាកសរសៃអាហារ វីតាមីន B1 និង B2 ណៃអាស៊ីន ប្រូតេអ៊ីន ជាតិខ្លាញ់ល្អ ព្រមទាំងសារធាតុរ៉ែសំខាន់ៗដូចជា ជាតិដែក កាល់ស្យូម ផូស្វ័រ និងម៉ាញេស្យូម។ សារជាតិទាំងនេះជួយបំប៉នកម្លាំងរាងកាយ ជួយសម្រួលកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម បំប៉នខួរក្បាល ធ្វើឱ្យការចងចាំល្អ និងជួយឱ្យផ្លូវចិត្តមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ស្រស់ថ្លា និងមានសមាធិកាន់តែប្រសើរ។

តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ អំបុកត្រូវបានច្នៃប្រឌិត និងទទួលទានតាំងពីសម័យបុរាណយូរយារណាស់មកហើយ។ ប្រជាជនខ្មែរតែងនាំគ្នាដាល់អំបុកជាក្រុម ជាពិសេសនៅតាមភូមិស្រុក ក្នុងបរិយាកាសរីករាយ សាមគ្គី និងពោរពេញដោយអត្ថន័យវប្បធម៌។ មិនត្រឹមតែប្រទេសកម្ពុជាប៉ុណ្ណោះទេ ប្រទេសជិតខាងដូចជា ឡាវ មីយ៉ាន់ម៉ា ឬសូម្បីតែឥណ្ឌាក៏មានទម្លាប់ធ្វើអំបុកទទួលទានដូចគ្នា ដោយសារទាំងអស់សុទ្ធតែជាប្រទេសកសិកម្មដែលពឹងផ្អែកលើការដាំស្រូវ គ្រាន់តែមានភាពខុសគ្នាតាមទំនៀមទម្លាប់ និងវិធីធ្វើប៉ុណ្ណោះ៕

អត្ថបទដោយ៖ សារួ