ជាធម្មតារាងកាយរបស់មនុស្សពេញវ័យត្រូវការជាតិទឹកចាប់ពី២លីត្រទៅ៣លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីទ្រទ្រង់រាងកាយ។ ជាក់ស្តែងបើតាមការលើកឡើងរបស់អ្នកឧកញ៉ាវេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី ធ្លាប់បានបញ្ជាក់ថា មនុស្សគ្រប់រូបមិនថាបុរសឬស្រ្តីនោះទេ បើក្នុងមួយថ្ងៃនោមចន្លោះពី ៤ ទៅ ៨ដងជារឿងធម្មតាល្អសម្រាប់សុខភាព។ បើលើសពី ៨ ដងគេហៅថាមនុស្សនោមញឹក។ ប៉ុន្តែបើនោមតិចជាង៣ដងក្នុង១ថ្ងៃ គឺបណ្តាលមកពី កត្តា២យ៉ាងដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពខាងក្នុង។

ជាការពិតណាស់ យោងតាមការចុះផ្សាយលើគេហទំព័រ medicalnewstoday បានឱ្យដឹងថា មនុស្សពេញវ័យដែលនោម៣ជាង៣ដងក្នុង១ថ្ងៃគឺបណ្តាលមកពីកត្តា២។ កត្តាទី១ មកពីរាងកាយរបស់គាត់ខ្វះជាតិទឹក មានន័យថាគាត់ជាបុគ្គលដែលផឹកទឹកតិច។ ចំពោះបុគ្គលដែលផឹកទឹកតិចគឺនៅថ្ងៃខាងមុខគាត់ងាយប្រឈមមុខជាមួយនឹងជំងឺ ស្អិតក្រពះ កើនជាតិអាស៊ីត ជាតិពុល អាចកើតក្រួសតម្រងនោម និងអាចវិវត្តទៅជាមហារីក។ កត្តាទី២ អ្នកដែលនោមតិចជាង៣ដងក្នុង១ថ្ងៃ គឺបណ្តាលមកពីគាត់ខ្ជិលទៅបន្ទប់ទឹក មានន័យថា ពួកគាត់ផឹកទឹកគ្រប់គ្រាន់ធម្មតា ប៉ុន្តែដោយសារតែភាពរវល់ ជាប់ធ្វើការ ជាប់រៀន ឬជាប់រកស៊ី ទើបធ្វើឱ្យគាត់មានទម្លាប់ទប់ទឹកនោមនៅក្នុងពោះ ឈឺបត់ជើងតូចខ្ជិលទៅបន្ទប់ទឹក ទម្លាប់បែបនេះបើអ្នកព្យាយាមធ្វើវាយូរៗ អ្នកនឹងប្រឈមមុខជាមួយជំងឺ៥មុខនៅថ្ងៃខាងមុខ៖

១. ប្រេះប្លោកនោម៖ ប្លោកនោមជាសរីរាង្គសំខាន់ដែលមានតួនាទីក្នុងការផ្ទុកទឹកនោម។ ជាធម្មតាប្លោកនោមរបស់មនុស្សពេញវ័យអាច អាចផ្ទុកទឹកនោមបានចាប់ពី ៣០០ml ទៅ ៤០០ml នៅពេលថ្ងៃ ចំណែកឯពេលយប់វាអាចផ្ទុកទឹកនោមបាន ប្រហែល ៨០០ml។ មានន័យថានៅពេលដែលតម្រងនោមផ្ទុកទឹកនោមគ្រប់ទៅតាមបរិមាណដែលកំណត់ វានឹងបញ្ជារទៅកាន់ខួរក្បាល ដើម្បីឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថារាគនោមត្រូវទៅបន្ទប់ទឹក។ ករណីដែលប្លោកនោមបានបញ្ជារទៅកាន់ខួរក្បាលរួចរាល់ ប៉ុន្តែរាងកាយរបស់អ្នកមិនទៅតាមបញ្ជា បែរជានៅទប់ទឹកនោមនោះ វានឹងបណ្តាលឱ្យកើនជាតិពុលក្នុងទឹកនោម លើសបរិមាណទឹកនោម ជាហេតុបង្កគ្រោះថ្នាក់អាចធ្វើឱ្យប្លោកនោមទៅជាស្តើង ប្រេងបាន(ដែលគេហៅថាផ្ទុះប្លោកនោម)។

២. ឆ្លងមេរោគលើផ្លូវទឹកនោម៖ ដូចដែលបាននិយាយនៅខាងលើ នៅពេលដែលអ្នកប្រឹងទប់ទឹកនោមនោះនៅក្នុងប្លោកនោមកាន់តែយូរ វានឹងបំប្លែងខ្លួនទៅជាមេរោគជាតិពុល បំផ្លាញទៅដល់ប្លោកនោមរបស់អ្នកបណ្តាលឱ្យមានការឆ្លងមេរោគផ្លូវទឹកនោម។

៣. ខូចសាច់ដុំអាងត្រគាក៖ សាច់ដុំអាងត្រគាកគឺមាននាទីជំនួយទៅដល់ការធ្វើការរបស់ប្លោកនោម វាជួយទ្រប្លោកនោម និងទប់ទឹកនោមមិនឱ្យលេចចេញមកក្រៅ។ កាលណាសាច់ដុំអាងត្រគាករបស់អ្នកខ្សោយឬខូច គឺវាបណ្តាលឱ្យអ្នកងាយនឹងលេចនោមតាមរបស់ការក្អក កណ្តាស់ ឬលើករបស់ធ្ងន់ៗ។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរអាចធ្វើឱ្យអ្នកកើតជំងឺស្រុតប្លោកនោមថែមទៀតផង។

៤. ក្រួសតម្រងនោម៖ ការទប់ទឹកនោមទុកយូរក្នុងប្លោកនោមគឺធ្វើឱ្យទឹកនោមនោះកើតជាតិពុល។ ជាតិពុលនោះឯងវានឹងកករប្រមូលផ្តុំគ្នាយូរៗទៅបង្កើតទៅជាដុំក្រួសក្នុងតម្រងនោម។

៥. រលាក៖ កាលណាទឹកនោមដែលផ្ទុកជាតិពុលច្រើន នៅពេលដែលអ្នកបត់ជើងម្តងៗធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ក្តៅក្រហាយ ឈឺចាប់ត្រង់ផ្លូវទឹកនោម នោះហើយជាការរលាកផ្លូវទឹកនោម អាចគ្រោះថ្នាក់។

សរុបមកវិញ បើទោះជាមិនមានពេលជាក់លាក់ដើម្បីកំណត់ថាបន្ទាប់ពីមានអាម្មណ៍ថារាគនោមអ្នកគួរទៅបន្ទប់ទឹកនៅរយៈពេលប៉ុន្មាន ប៉ុន្តែគួរតែប្រញាប់ទៅបន្ទប់ទឹកភ្លាមៗក្រោមពេលខួរក្បាលបញ្ជាឱ្យអ្នករាគនោម ឬយ៉ាងយូរកុំឱ្យលើសពី១៥នាទី។ បើនិយាយឱ្យស្រួលស្តាប់ ទឹកនោមប្រៀបដូចជាកាកសំណង់ដែលរាងកាយរបស់អ្នកប្រើប្រាស់រួចរាល់ ហើយត្រូវបោះចោលកាកសំណល់នោះចេញពីរាងកាយ។ កាលណាអ្នកព្យាយាមទុកកាកសំណង់នៅក្នុងខ្លួនកាន់តែយូរ មិនខុសអីពីអ្នកព្យាយាមទុកសំរាមនៅក្នុងខ្លួននោះទេ។ វាគឺជាប្រភពនៃមេរោគ ជាតិពុល ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ទៅដល់រាងកាយរបស់អ្នកបានគ្រប់ពេល៕

អត្ថបទដោយ៖ មឿន គន្ធា