មនុស្សយើងភាគច្រើនតែងតែគិតថា ក្តីសុខរបស់ខ្លួនយើងត្រូវបានកំណត់ដោយអ្នកដទៃ ត្រូវតែទទួលស្គាលពីអ្នកដទៃ និងអ្នកដទៃលើកសរសើរ ប៉ុន្តែគួរឱ្យស្តាយណាស់! ធ្វើឱ្យជីវិតរបស់គេបែបជាគ្មានក្តីសុខ ព្រោះតែផ្នត់គំនិតខុសបែបនេះទៅវិញ។ ព្រោះអ្វី? ពេលខ្លះក៏គេស្អប់អ្នកដែរ។ បើអ្នករង់ចាំអ្នកដទៃផ្តល់ក្តីសុខឱ្យនោះ មួយជីវិតរបស់អ្នកនឹងគ្មានក្តីសុខនោះទេ។ មានរឿងមួយក្នុងប្រទេសជប៉ុនលោកគ្រូ កូសេន និងកូនសិស្សម្នាក់ពូកែវិភាគរិគន់។
លោកគ្រូ សេន បានព្យាយាមសរសេរឱ្យស្អាត ហើយសួរសិស្សថា អាមួយនេះ អាមួយនោះ វាស្អាតទេ! កូនសិស្សឆ្លើយតបថា អត់ស្អាត់ទេលោកគ្រូ។ លោកគ្រូ កូសេន សរសេររហូតដល់ស្លាកទី៨៣ នៅតែមិនស្អាតដដែល។ ហើយពេលនោះ កូនសិស្សពូកែវិភាគរិះគន់ម្នាក់ហ្នឹង ក៏បានចេញទៅខាងក្រៅបាត់។ ហើយលោកគ្រូ កូសេន បានសរសេរស្លាកទី៨៤ ធ្វើឱ្យគេសិស្សម្នាក់នោះ មាននិយាយថា ស្លាកលើកនេះពិតជាស្អាតណាស់លោកគ្រូ!
ពេលគាត់ឈប់ខ្វល់ពីសម្តីកូនសិស្ស ឈប់ខ្វល់ពីសម្លេងការរិះគន់ ហើយគាត់បែបជាមកផ្តោតអារម្មណ៍លើការសរសេររបស់គាត់មួយៗ ដោយអស់ពីចិត្តអស់ពីថ្លើម ធ្វើឱ្យបេះដូងគាត់លែងមានការកៀបសង្កត់ មានតែក្តីសុខជាមួយការងារ និងជាមួយខ្លួនឯង។ នេះជារឿងសាមញ្ញមួយដែលអ្នកគួរធ្វើ គឺចូរចំណាយពេលវេលាលើខ្លួនឯងឱ្យច្រើន ទើបខ្លួនអ្នកលូតលាស់។ នេះជាមេរៀនមានតម្លៃចង់បញ្ជាក់ប្រាប់អ្នកថា ពេលអ្នកចាប់ផ្តើមរីករាយជាមួយខ្លួនឯងគឺអ្នក “រស់ក្នុងគោលការណ៍នៃការពិតហើយ”។
ហើយលោកគ្រូ កូសេន បានពោលថា ចូរអ្នកខំធ្វើការ ហើយបន្តស្វែងយល់ពីជីវិតដោយកាត់ចិត្ត ឈប់ខ្វល់ពីបុគ្គលចាំលើមងាយ ចាំរិះគន់ ចាំទាញទឹកចិត្តអ្នកឱ្យធ្លាប់ចុះ...។ ហើយសូមអ្នកសម្រួលចិត្តឱ្យនៅកណ្តាលមិនត្រេកអរពេក មិនភ័យពេក មិនខ្លាចពេក ទើបបេះដូងរបស់អ្នករស់នៅមានក្តីសុខបំផុត។ នេះជារឿងងាយៗ ក្នុងជីវិតរបស់អ្នក៕ អត្ថបទដោយ៖ ទ្រ សុភាព