ប្រជាពលលរដ្ឋខ្មែរមានទំនូលអប់រំកូនតាមបែបប្រពៃណីស្ដីបន្ទោស និងការដាក់បន្ទុកលើកូនៗ។ យ៉ាងណាមិញទង្វើបែបនេះ មិនអាចជំរុញឱ្យកូនវិវិត្តខ្លួនទៅមុខបានលឿននោះទេ។ តួយ៉ាងឪពុកម្ដាយមិនគួរដាក់បន្ទុកលើកូននោះទេ អ្នកដែលជាឪពុកម្ដាយគួរតែបើកចិត្តផ្ដល់ឱកាសឱ្យពួកគេ ធ្វើអ្វីមួយដោយខ្លួនឯង រួចឪពុកម្ដាយត្រូវដើរតួនាទីជាអ្នកឃ្លាំមើលកូនរបស់ខ្លួន និងជាទីប្រឹក្សាដ៏អស្ចារ្យរបស់កូន។
យើងសង្កេតឃើញថា បច្ចុប្បន្ននេះទំនូលក្នុងការអប់រំប្រៀនប្រដៅ ឬការចិញ្ចឹមកូនគឺ ឪពុកម្ដាយទូទៅទម្លាប់បិទសិទ្ធសេរីភាពរបស់កូន និងមិនផ្ដល់ឱកាសឱ្យកូន។
ខាងក្រោមនេះ ជារឿងសាមញ្ញ ៣ ដែលឪពុកម្ដាយត្រូវបង្រៀនកូនរួមមាន៖
‑អប់រំកូនតាំងពីតូច៖ ការអប់រំកូន មិនអាស្រ័យដល់កូនធំទើបអប់រំបាននោះទេ។ ឪពុកម្ដាយត្រូវមានតួនាទីអប់រំកូនតាំងតែពីតូចម្ល៉េះ ដូចជាការបង្ហាញភាពជាគំរូសម្រាប់ពួកគេ ការមិនចេះនិយាយកុហក ការមិនប្រើអំពើហិង្សា ការផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅ ការទំនាក់ទំនងជាមួយកូន និងការបង្កើតស្នាមញញឹមសម្រាប់កូនៗ។
‑កំណត់ពេលវេលា៖ ជាការពិតណាស់ ឪពុកម្ដាយត្រូវមានកាតព្វកិច្ចក្នុងការបង្រៀនកូនឱ្យចេះបែងចែកពេលវេលាឱ្យបានច្បាស់លាស់ដូចជា ពេលវេលាលេង ពេលវេលាញុំាអាហារ ពេលវេលាគេង និងពេលវេលាដទៃៗទៀត។ ឧទាហរណ៍៖ ប្រសិនបើអ្នកឱ្យកូនលេងទូរស័ព្ទមិនកំណត់ពេលវេលានោះទេ ពួកគេប្រាកដជាវក់លេងមិនដឹងថ្ងៃ មិនដឹងយប់នោះទេ ដូច្នេះចូលអ្នកកំណត់ពេលវេលាឱ្យច្បាស់លាស់សម្រាប់ពួកគេ។
‑បង្កើតតុពិភាក្សាជាមួយកូនដោយក្ដីស្រលាញ់៖ ការបង្កើតតុពិភាក្សានេះប្រៀបបានដូចជាការនៅក្បែរកូនៗអញ្ចឹង ដូច្នេះឪពុកម្ដាយត្រូវមានពេលវេលាសម្រាប់ពិភាក្សាជាមួយកូនឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការពិភាក្សារវាងឪពុកម្ដាយ និងកូនគឺជួយជំរុញឱ្យកូនមានភាពលូតលាស់ផ្នែកគំនិតកាន់តែលឿន។
អត្ថបទស្រាវជ្រាវដោយ៖ម៉ាង វិសិដ្ឋារតន៍